شعر لالایی

متنش شعر رو درست از نوار پیاده نکردید یه شب که برف نشسته بود رو درخت تو کوچه زوزه می کشید باد سرد پنجره باز شد سوز و سرما رسید پشت سرش یه بلبل از راه رسید حیوونی دم نمیزد پراشو به هم نمیزد دست که زدم تنش مثل آتیش بود هوا هنوز تو کوچه گرگ و میش بود چشاشو وقتی به چشای من دوخت دلم براش خیلی سوخت گرفتمش تو دستم پنجره ها رو بستم تو تختخواب خوابوندم لحاف سرش کشیدم شبا رفت روزا رفت سرمای کوچه ها رفت بهار اومد گل در اومد تو باغا رفتنو گم شدن دیگه کلاغا بلبل من خوب شده بود پیش من دل تو دلش نبود واسه پر زدن منم که آواز اونو میخواستم لذت پرواز اونو میخواستم خسته اونو توی قفس گذاشتم یواشکی رو شاخه گل گذاشتم بلبل زیبا وقتی گلها رو دید پرنده های باغ و صحرا رو دید بالی زد و پرکشید به آرزوهاش رسید